wat is jouw naam?

Vol spanning reed ik mijn eerste dag naar het werk. Natuurlijk veel te vroeg maar goed ik wist ook nog steeds niet wat me allemaal te wachten stond. Eenmaal daar kreeg ik een lijst met de leerlingen. Het waren er 27 maar dat wilde nog steeds niks zeggen want er stonden nog ouders met hun kind voor de deur van het kantoor om hun kind in te schrijven. Ik ging even oefenen met de namen want ik moest ze voorlezen aan de hele school.... dat is al niet mijn ding laat staan met die namen. Sommige namen spreek je uit op zn Engels, andere namen met een Spaans accent en sommige namen Nederlands. Gelukkig stond de directeur naast me en hielp hij me mee. Om eerlijk te zijn kan ik sommige namen nog niet goed uit spreken. Tijdens mijn toespraak werd er nog een leerling van mijn lijst gehaald. Dat gaat hier allemaal zo makkelijk! Er zitten nu 25 kinderen in de klas.

Eenmaal in de klas ben ik namen spelletjes gaan spelen en hebben we wat geknutseld, maar we hebben ook zeker gewerkt. De rest van de week ben ik ook gaan werken met de kinderen. Ze hebben me van te voren verteld dat het niet niet te vergelijken is met Nederland. Dat is ook echt zo. De kinderen zijn hele andere dingen gewend. Zo ben ik heeeel consequent, wat niet helemaal bij me past. Maar iedereen vertelt me dat dat echt nodig is, dus ik doe dat. Maar gelukkig ook nog wel op mijn eigen manier. Ik ben misschien nog consequenter omdat iedereen mij vertelde dat ik een pittige club kreeg! Er zijn een aantal kinderen weggehaald en ik denk dat dat beter is. Ik vond de klas helemaal niet zo pittig, maar dat kan misschien nog komen. Ik ga het wel zien, de start is in ieder geval goed.

Ik moet wel zeggen dat er speciale kinderen inzitten. Een leerling moet eigenlijk naar het sbo (speciaal onderwijs) maar daar is geen plek, de ander heeft enorm veel autistische trekjes maar ouders hebben weinig interesse in het kind waardoor er geen onderzoek komt en weer andere kinderen zijn cognitief niet bepaald sterk (zacht uitgedrukt). Het is natuurlijk ook heel moeilijk want leer maar eens in een taal wat niet jouw taal is en leg eens uit aan de juf wat er is als je helemaal niet goed Nederlands kan of durft te praten. Zo ben ik nu bezig met de woordsoorten, maar zeg eens wat een zelfstandig naamwoord is in een chinese zin. Onmogelijk! Zo is dat voor een aantal kinderen hier ook.. aan mij de taak om heel rustig te praten en zeker niet plat. De t en n staan altijd achter een woord, anders is het nog moeilijker. Ook maak ik veel gebruik van gebaren. Als er iets is en een kind wil dat vertellen dan helpen andere kinderen gelukkig wel mee. Ook heb ik me ingeschreven voor een cursus Papiaments, maar de vraag is of die cursus doorgaat.

Wat ik ook al zei is dat ouders weinig interesse hebben in hun kind. Niet alle ouders natuurlijk, en het is ook moeilijk voor een ouder om te werken en voor je kind te zorgen. Veel ouders hebben hier meerdere banen om rond te komen. Zoals ik al zei: het is hier ontzettend duur. Dat ouders veel werken zorgt ervoor dat kinderen al voor 7 uur op school staan. Ook blijven kinderen langer op school omdat de ouders er nog niet zijn. Naast dat hebben ouders weinig tijd om te koken volgens mij, want er zijn genoeg kinderen met overgewicht. Om 10 uur hebben we pauze, maar in plaats van een stuk fruit eten kinderen hier tosti, kroketten, hamburgers, je kan het zo gek niet bedenken..

Wat hier ook normaal is is dat de kinderen bij oma wonen. Papa en/of mama zijn dan compleet uit beeld. Veel kinderen hebben oprecht aandacht te kort. De aandacht die ze thuis krijgen is ook niet hetzelfde als in Nederland. Zo had een leerling laatst een potlood in 4 stukken liggen omdat zijn moeder hem had geslagen. Dat is hier echt gewoon... Gelukkig mogen de leerkrachten dat niet.

Verder krijgen de kinderen bijna elke dag huiswerk mee. Dat begint al in de eerste klas. Ouders vinden het belangrijk dat hun kind goed kan leren en hoge cijfers haalt.

Ik heb echt heel veel gezien, beleefd en gehoord tijdens de eerste week. Gelukkig leuke momenten en helaas ook minder leuke momenten. Als ik de verhalen van anderen hoor mag ik zeker niet klagen en dat doe ik zo weinig mogelijk.

Na school blijf ik eigenlijk nog best lang, maar ik moet ook veel dingen zoeken en ontdekken. In de avonden ga ik beachtennissen of gezellig ergens zitten. Kortom ik vermaak me prima!